«یاغی»؛ هضم خشونت با چاشنی عشق

به گزارش ایران آنلاین،نقطه قوت سریال «یاغی» ساخته محمد کارت پیش‌بینی‌ناپذیر بودن آن است. فیلمنامه پیچیده سریال مدام به مخاطبش رودست می‌زند و او را به مسیری می‌برد که فکرش را نمی‌کرده است.

غافلگیرکننده‌ترین سکانس یاغی جایی است که دوستان جاوید می‌خواهند با اجرای یک نمایش مثلا پلیسی شناسنامه‌اش را تحویل دهند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آنها عملیات سورپرایز کردن دوست‌شان را این قدر دقیق اجرا می‌کنند که مخاطبان همراه با جاوید جا می‌خورند. این حس غافلگیرکنندگی در تار و پود روایت تنیده شده است. پیش‌بینی کردن مسیر بعدی اتفاقات برای مخاطبی که داستان را نخوانده، امری دشوار است. جاوید آنجا که فکر می‌کنیم قرار است انتقام بگیرد، از انتقام پشیمان می‌شود. جایی که قرار است گیر بیفتد فرار می‌کند و زمانی که در مکانی مطمئن پنهان شده لو می‌رود.

کارگردان سریال یاغی اگر چه همچون فیلم نخستش، شنای پروانه به سراغ قشر جاهل‌ها و لات‌می‌رود ولی در مقام مقایسه فضای متنوع‌تری دارد. دوربین محمد کارت این بار از جنوب شهر آغاز می‌کند و در ادامه به سمت طبقه مرفه بدون درد می‌رود.

در شنای پروانه اجتماع لایه‌های مختلف جاهل‌ها همچون قماربازها، قمه‌کش‌ها، عرق خورها و عرق فروش‌ها را می‌دیدیم و و قهرمان و ضد قهرمان از میان این طبقه ظاهر می‌شد. اما در سریال یاغی نمایش جنوب شهر و زندگی جاهلی صرفا در خدمت معرفی شخصیت «جاوید» به عنوان قهرمان داستان و توصیف مکانی است که او از آنجا برخاسته است. کارگردان ثابت می‌کند که هم نسبت به زیر و بم زندگی در پایین شهر آگاهی دارد و هم مناسبات زندگی مرفهان شمال شهر را به خوبی می‌شناسد.

بازی بازیگران و طراحی صحنه تصویری واقعی و ملموس از جغرافیای اثر ارائه می‌دهد؛ ولی دوربین روی دست، کمکی به واقعگرایی سریال نمی‌کند و زاید و نمایشی به نظر می‌رسد.

«یاغی»؛ هضم خشونت با چاشنی عشق

تفاوت دیگر یاغی و شنای پروانه لحن عاشقانه سریال است که منجر به تلطیف صحنه‌های خشن فیلم شده است. رابطه میان جاوید و ابرا با فراز و نشیبی که دارد از تلخی واقعیت خشن جاری در زیر پوست شهر کاسته است. در این رابطه عاشقانه دیالوگ خاصی رد و بدل نمی‌شود و بار عاطفی بیشتر بر دوش تصاویر و موسیقی است.

یاغی درباره گروه لمپن‌هاست و شخصیتی نادر به نام جاوید است که از دل آن جامعه برخاسته‌ است. چرا مخاطبی که هیچ گونه علاقه‌ای به سبک زندگی لمپن‌ها ندارد، با اشتیاق سریال را دنبال می‌کند؟ شاید به این خاطر که قواعد زندگی جاهلی در بخش‌هایی از اقتصاد و اجتماع و فرهنگ ما در حال تکرار است. فقط لمپن‌ها نیستند که چشم دیدن پیشرفت‌های جاوید را ندارند و می‌خواهند با حاشیه‌سازی چوب لای چرخ کار او بگذارند. در طبقات دیگر جامعه نیز افرادی هستند که اگرچه ظاهرشان بسیار شیک و آراسته است؛ ولی منش و روش‌شان فرقی با آنچه در سریال می‌بینیم ندارد. به عبارت دیگر یک مخاطب عادی که در مسیر ترقی‌اش با موانع عجیب و غریب روبرو می‌شود، می‌تواند با جاوید همذات‌پنداری کند.

گروه لات و جاهلی که در سریال می‌بینیم ویژگی‌های مشترکی دارند، ولی با رنگ آمیزی هوشمندانه کارگردان و فیلمنامه‌نویس هر کدام صاحب شخصیت مستقلی شده‌اند. آدم‌های جنوب شهری را می‌توان به چند دسته تقسیم کرد. اسی (با بازی امیرجعفری) که گنده‌لات است و علنا آدم‌ها را لو می‌دهد و رشوه ‌می‌گیرد. علی گرگین (در نقش عباس جمشیدی‌فر) ذاتا تفاوتی با اسی ندارد؛ ولی با رفتاری ریاکارانه‌ خودش را جلوی پلیس و غریبه‌ها فردی فرهیخته و مودب جلوه می‌دهد.

جاوید (با بازی علی شادمان) همچون دو نفر قبلی سردسته یک گروه است. اما حرف شنوی که نوچه‌ها از او دارند از روی ترس نیست و نشات گرفته از احترام و رفاقتی دوجانبه است. جاوید بر خلاف بقیه که دنبال خلافکاری هستند، می‌خواهد با تلاش و پشتکار پله‌های ترقی را طی کند و نان بازوی خودش را بخورد. همکاری او با سارقان یک همکاری موقت است که باعث می‌شود جاوید سریع‌تر به معشوقه‌اش (ابرا) برسد.

سماجتی که جاوید از خودش نشان می‌دهد، یاغی را بدل به یک اثر انگیزشی کرده است. او با زندگی در شرایط دشوار، جنگیدن را خوب یاد گرفته است. جاوید برای گرفتن شناسنامه، فراری دادن ابرا و موفقیت در کُشتی تلاش می‌کند و خودش را به آب و آتش می‌زند. تماشای سریال برای افرادی قابل توصیه است که می‌خواهند یاد بگیرند چگونه بر روی یک هدف تمرکز کنند و برای رسیدن به رویاهای‌شان تا آخرین نفس بجنگند.

پس از سریال زخم کاری (ساخته شده بر اساس کتاب بیست زخم کاری نوشته محمود حسینی‌زاد) برای دومین بار شاهد یک اقتباس از کتابی داستانی هستیم. سریال یاغی اقتباسی از رمان سالتو نوشته مهدی افروزمنش است. تجربه موفقیت این دو سریال نشان می‌دهد که فیلمنامه‌های اقتباسی پشتوانه تحقیقی عمیق‌تری دارند و می‌توانند حرف‌های کمتر گفته شده را بیان کنند.

انتهای پیام/

 

«یاغی»؛ هضم خشونت با چاشنی عشق

«یاغی»؛ هضم خشونت با چاشنی عشق

«یاغی»؛ هضم خشونت با چاشنی عشق

«یاغی»؛ هضم خشونت با چاشنی عشق

منبع: ایران آنلاین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۲۷۰۰۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

رانندگی با مرسدس میباخ S680 دوازده سیلندر، تجمل با چاشنی پویایی (+عکس)

چند سال پیش که مرسدس تصمیم گرفت برند فوق لوکس میباخ خود را به زیر برند مرسدس میباخ تبدیل کند، دلیل واضحی برای این کار داشت. شرکت آلمانی می‌خواست نشان دهد که میباخ با تمام تجملی که به همراه دارد، هنوز یک مرسدس است.

به گزارش پدال، این رویکرد را می‌توانیم در S680 ببینیم. خودرویی که یادآوری می‌کند هرچند به سمت آینده‌ای الکتریکی حرکت می‌کنیم اما هنوز هم در تبدیل بنزین به سرعت و صدا، ارزش‌هایی وجود دارد.

این میباخ بر اساس مرسدس S کلاس نسل W223 در سال ۲۰۲۱ با سه پیشرانهٔ مختلف عرضه شد که شامل یک ۳ لیتری شش سیلندر توربو برای مدل S480، یک ۴ لیتری V8 توئین توربو برای S580 و یک ۶ لیتری V12 توئین توربو برای S680 می‌شد.

نسخهٔ شش سیلندر هیچ‌گاه در آمریکا عرضه نشد اما مطمئناً جذاب‌ترین نسخه، S680 با موتور دوازده سیلندر M279 است که خیلی خوب با گیربکس ۹ سرعتهٔ اتوماتیک و سامانهٔ چهارچرخ محرک ۴Matic همکاری می‌کند. البته این گیربکس اتوماتیک توان تحمل تنها ۹۰۰ نیوتن متر گشتاور را دارد و به همین دلیل گشتاور موتور از ۱۰۰۰ نیوتن متر میباخ S650 نسل قبلی کاهش پیدا کرده است.

بااین‌حال، به لطف قدرت ۶۳۰ اسب بخاری، سدان ۲۳۸۳ کیلوگرمی میباخ می‌تواند ظرف ۳.۹ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت برسد و ۴۰۰ متر را در ۱۲.۲ ثانیه طی کند. این اعداد بسیار چشمگیر هستند اما چیزی که بیشتر توجهات را جلب می‌کند، عملکرد ترمزهای S680 است.

این خودرو هرچند ۵.۴ متر طول دارد اما فقط ۳۲.۹ متر طول می‌کشد تا از سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت متوقف شود که رقم بسیار چشمگیری است. برای مقایسه، S680 حدود ۹۰ سانتی‌متر زودتر از کادیلاک CT5-V بلک‌وینگ به سکون می‌رسد.

S680 همچنین در پیست Figure-8 هم ما را تحت تأثیر قرار داد. هرچند ممکن است آزمایش هندلینگ یک لیموزین کشیده غیرمنطقی به نظر برسد اما هیچ‌کدام از آزمایش‌های ما به‌اندازهٔ این پیست که ترکیبی از شتاب گیری، ترمز گیری و پیچیدن است، اطلاعات در مورد تنظیمات کلی خودرو به ما نمی‌دهد.

S680 با شتاب فوق‌العاده، تعویض دنده‌های بسیار نرم، معکوس دادن‌های سریع و فرمان گیری چرخ‌های عقب، در این پیست تایم ۲۴.۷ ثانیه را ثبت کرد که مشابه آکورا اینتگرا تایپ S است!

روی جاده نیز میباخ استادانه عمل می‌کند و ستارهٔ این نمایش، سیستم تعلیق کنترل بدنهٔ جادویی است که در S کلاس معمولی هم ارائه می‌شود. این سیستم از دوربین‌های جلو برای اسکن جاده و پیش‌بینی مشکلات مسیر استفاده می‌کند. سپس کمک‌فنرها پیش از رسیدن به دست‌انداز موردنظر تنظیم می‌شوند که تا حد امکان سواری یکنواخت خودرو حفظ کردد.

موتور و گیربکس هم چه هنگام حرکت آرام در ترافیک مرکز شهر و چه راندگی در بزرگراه، احساس خوبی دارد. گشتاور فراوان است و در گسترهٔ دور موتور وسیعی ارائه می‌شود درحالی‌که گیربکس هم خیلی خوب این نیرو را مدیریت می‌کند.

در داخل S680، میباخ به‌طور تحسین‌برانگیزی روی مرز بین لیموزین‌های لوکس قدیمی و خودروهای مدرن و هوشمند امروزی حرکت کرده است. نمایشگر ۱۲.۸ اینچی لمسی OLED نزدیک به فرمان قرار گرفته است و بنابراین، راننده می‌تواند هنگام ایجاد تغییرات در تنظیمات رانندگی، سیستم تهویه و سیستم اطلاعاتی-سرگرمی، روی رانندگی تمرکز داشته باشد.

همچنین هرچند در این خودروها بیشتر صندلی‌های عقب اهمیت دارند اما سرنشینان جلو هم با بهره‌مندی از ماساژور صندلی، احساس نمی‌کنند که مورد بی‌توجهی قرار گرفته‌اند. همچنین صندلی‌های میباخ از راحت‌ترین صندلی‌هایی هستند که تاکنون تجربه کرده‌ایم.

در عقب خودرو با وجود پکیج ۶ هزار دلاری Executive، صندلی‌ها حتی از بخش فرست کلاس هواپیماهای مسافربری هم راحت‌تر به نظر می‌رسند. خودروی آزمایشی ما همچنین به یخچال کوچک سفارشی ۴,۳۰۰ دلاری بین دو صندلی هم مجهز بود. جا لیوانی‌ها هم گرم‌کن و هم سردکن دارند و همچنین می‌توانند با پایهٔ جام‌های شامپاین کاملاً چفت شوند تا نوشیدنی با چرم ناپای صندلی‌ها ملاقات نکند.

همان‌طور که انتظار می‌رود، هرکدام از سرنشینان عقب نمایشگر اختصاصی خود را دارند که روی پشتی صندلی جلو نصب شده و از طریق آن می‌توانند محتواهای مختلف مشاهده کنند، تنظیمات راحتی را تغییر دهند و از طریق قسمتی که اطلاعات شتاب، ترمز و دور موتور را نشان می‌دهد، مراقب کار راننده باشند.

سرنشینان عقب حتی می‌توانند تنظیمات سیستم تعلیق را هم تغییر دهند و به میل خود کمک‌فنرها را نرم یا سفت کنند. علاوه بر این، نمایشگر کوچک‌تر تبلت مانندی هم در دستهٔ صندلی تعبیه شده است که می‌توان آن را از جای خود درآورد و در دست گرفت.

به‌طورکلی، در مرسدس میباخ S680 تجربه‌ای خواهید داشت که ذهن را تقویت می‌کند، بدن را آرام می‌کند و روح را تسکین می‌دهد. به‌عنوان راننده، می‌توانید از نشستن پشت فرمان S680 و نیروی عظیم موتور V12 لذت ببرید و به‌عنوان سرنشین هم می‌توانید راحت بنشینید و از محیط اطراف لذت ببرید. درهرحال، این سدان مجلل آلمانی، چه برای راننده و چه سرنشین تجربهٔ لذت‌بخشی را فراهم خواهد کرد.

نقاط قوت موتور جذاب V12 کابین فوق‌العاده ظاهر باشکوه نقاط ضعف مصرف سوخت بالا قیمت گران وقتی پشت فرمان بنشینید بشدت یکی از آن خواهید خواست مشخصات فنی

Mercedes-Maybach S680 4Matic
پیشرانه	۶ لیتری V12 توئین توربو
قدرت	۶۳۰ اسب بخار
گشتاور	۹۰۰ نیوتن متر
گیربکس	۹ سرعته اتوماتیک
محور محرک	چهارچرخ
فاصلهٔ محوری	۳,۳۹۶ میلی‌متر
طول	۵,۴۶۸ میلی‌متر
عرض	۱,۹۲۰ میلی‌متر
ارتفاع	۱,۵۰۹ میلی‌متر
وزن خالص	۲۳۸۳ کیلوگرم
شتاب صفر تا ۹۶	۳.۹ ثانیه
مسافت ۴۰۰ متر	۱۲.۲ ثانیه
توقف از ۹۶	۳۲.۹ متر
شتاب جانبی	۰.۹۳ جی
تایم پیست Figure 8	۲۴.۷ ثانیه
مصرف سوخت	۱۶.۸ لیتر ترکیبی
قیمت پایه	۲۳۲,۷۵۰ دلار
قیمت تست‌شده	۲۴۵,۶۵۰ دلار

کانال عصر ایران در تلگرام